W ostatni czwartek naszego pobytu w Sewilli odwiedziliśmy dwa atrakcyjne miejsca: piękne akwarium (Acuario de Sevilla) oraz Park Świętego Jeronimo (Parque de San Jeronimo).

Ponad 7000 zwierząt, 400 gatunków i około 35 akwariów, w których można  je wszystkie zobaczyć. Głębokość zbiorników sięga nawet 9 metrów, a ich mieszkańcami są kolorowe ryby, rekiny, koralowce czy żółwie. Tematem przewodnim Akwarium w Sewilli jest pierwsza w historii podróż Ferdynanda Magellana dookoła świata. Zobaczymy tu te same wodne ekosystemy, które w latach 1519-1522 widzieli członkowie tej ekspedycji. Od rzeki Gwadalkiwir (nad którą położone jest Akwarium), przez Wyspy Kanaryjskie, Brazylię, Patagonię, aż na Filipinach kończąc. Dużą popularnością w Acuario de Sevilla cieszy się zbiornik poświęcony Wyspom Kanaryjskim, gdzie można zobaczyć pływające tuż za szybą rekiny. Wrażenie robi też część poświęcona Amazonii, która przypomina tropikalną dżunglę. Dzięki zastosowaniu nowych technologii udało się ją odtworzyć zarówno w warstwie wizualnej, jak i dźwiękowej oraz zapachowej.

Nazwa Parque de San Jeronimo pochodzi od nazwy pobliskiego klasztoru San Jeronimo de Buenavista, założonego w XV wieku. Rośnie tu zróżnicowana roślinność, są alejki spacerowe, baza dla sportów wodnych, place zabaw i wybiegi dla psów. Park przyciąga też niezwykłą rzeźbą, dziełem rosyjskiego artysty Tseretelli Zuraba Konstantinovicha, członka Rosyjskiej Akademii Sztuki, która została podarowana Sewilli przez rząd Rosji, Radę Miasta Moskwy i samego twórcę. Pomnik góruje nad parkiem: ma ok. 45 metrów wysokości, ponad 600 ton wagi i 23 metry średnicy. Wykonany został z brązu pokrytego blachą miedzianą (jest największą rzeźba w Hiszpanii z tego materiału). Skomplikowany i niebezpieczny montaż konstrukcji z posągiem Krzysztofa Kolumba w środku, trwał aż 9 miesięcy i ostatecznie zakończył się 9 października 1995 roku. Ze względu na swój kształt jest nazywany potocznie „Jajem Kolumba”.

Razem z przewodnikiem Panią Asią Wachnik w środę klasa 1 T zgłębiała tajemnice naszego pięknego miasta. Miejmy nadzieję, że po lekcjach i wycieczce każdy z uczniów będzie umiał powiedzieć kilka zdań o zabytkach Szczecina i postaciach związanych z naszym miastem.

Sevilla Tower to wieżowiec biurowy, którego  budowa rozpoczęła się w marcu 2008 roku i została zakończona w 2015 roku.  Wieża ma 180,5 metra wysokości, 40 pięter i  jest najwyższym budynkiem w Andaluzji oraz siódmym co do wysokości w Hiszpanii. Na 37 piętrze jest coctail-bar, z którego roztacza się wspaniały, panoramiczny widok na całą Sewillę. Projekt od początku wzbudzał duże kontrowersje: UNESCO rozważało umieszczenie zabytków Sewilli, które są sklasyfikowane jako miejsca światowego dziedzictwa  (katedra, Alcazar i Archivo de Indias), na „liście zagrożonych”, ze względu na „negatywny wpływ wizualny” wieży na panoramę starego miasta Sewilli. UNESCO posunęło się tak daleko, że poprosiło miasto o zmniejszenie wysokości wieży, władze miasta zignorowały jednak tę prośbę.   

Drugi obiekt, równie kontrowersyjny jak Torre Sevilla, to Setas Sevilla, czyli popularne „grzyby”- drewniana konstrukcja o niezwykłym kształcie, zaprojektowana przez niemieckiego architekta Jürgena Mayera. Została oddana do użytku w marcu 2011 roku. Budowla ta położona  jest w starej części miasta i mieszkańcy Sewilli obawiali się, że negatywnie wpłynie na jej piękno. Tymczasem, mimo dyskusyjnej formy, podobnie jak Torre Sevilla,  stała się jedną z największych atrakcji miasta i jej taras widokowy  jest oblegany przez turystów.

Pałac Księżnej Lebrija z hiszpańskiego to Palacio de la Condesa de Lebrija. Budynek pałacu powstał w XVI wieku jako połączenie stylów renesansowego i mudéjar. Jego dzisiejszy kształt jest efektem przebudowy z początku XX wieku, przeprowadzonej zaraz po tym jak nabyła go księżną Lebrija Regla Manjón Mergelina. Księżna zasłynęła jako pierwsza kobieta studiująca na sewilskiej Akademii Sztuk Pięknych. Jednym z jej zainteresowań była sztuka antyczna, a rzymska w szczególności.

Po zakupie willi nowa właścicielka niemal całkowicie ją przemodelowała. Niemal wszystkie podłogi na parterze pokryte zostały rzymskimi mozaikami przywiezionymi z różnych stanowisk archeologicznych. 

W pałacu znajdziemy jedne z najwspanialszych antycznych mozaik w całej Europie. Oprócz tego w środku wystawiono m.in. rzymskie rzeźby, monety i inne znaleziska z różnych okresów z historii świata, w tym ceramikę przywiezioną z Meksyku i Peru. Ściany pomieszczeń, schody i dziedzińce ozdobione są płytkami azulejo w stylu znanym z innych sewilskich willi, co czyni z pałacu unikalne połączenie stylów z całej historii miasta zaczynając od czasów antycznych.

We wtorek promowaliśmy projekt w kolejnych klasach: rozmawialiśmy z kolegami z klasy 3S/CH_S, 2S/CH/CK i II E. Pokazaliśmy im, jak wygląda nasza rezydencja, jakie mamy obowiązki w pracy i w grupie. Pytania młodszych kolegów dotyczyły głównie spraw związanych z porozumiewaniem się z hiszpańskimi pracodawcami, godzin pracy i dojazdów do miejsc praktyk.

Zaproszenie na cykliczne wydarzenie, jakim jest „SZCZECIŃSKI POLONEZ MATURZYSTÓW” organizowany przez Pana Ryszard Długopolskiego - pomysłodawcę projektu: „SZCZECIŃSKI POLONEZ MATURZYSTÓW”.

Poloneza po Jasnych Błoniach poprowadzi w dniu 16 czerwca 2023 r. o godz. 12.00 Zespół Pieśni i Tańca Ziemi Szczecińskiej KRĄG.

Szczegóły dotyczące tego wspaniałego wydarzenia znajdziecie Państwo w załączonym piśmie i plakatach.

Rozpoczynamy ostatni tydzień mobilności w projekcie Erasmus plus. Poza zajęciami w ramach praktyk zaplanowaliśmy po południu dużą atrakcję – zwiedzanie Alkazaru. Real Alcázar jest jedną z głównych atrakcji turystycznych w Sewilli. Pochodzi z XI wieku i pierwotnie pełnił rolę rezydencji dygnitarzy kordobańskich. Po wygnaniu Muzułmanów z Półwyspu Iberyjskiego zostały tam dobudowane elementy w stylu mudéjar, a następnie charakterystyczne dla gotyckiej architektury hiszpańskiego średniowiecza. Obecnie w środku całego kompleksu budowli znajdziemy wspaniałe przykłady reprezentujące architektoniczno-dekoracyjny kunszt minionych epok: dziedzińce (Patio de las Doncellas otoczony rzędami podwójnych kolumn wspierających bogato zdobione łuki), salony (Salón de Embajadores z piękną kopułą), łaźnie (Baños de Doña María), kaplice, kopuły, mozaiki, obrazy, gobeliny. Dodatkową atrakcją są wspaniałe ogrody. Budowla jako całość ustępuje jedynie Alhambrze w Granadzie.

W poniedziałek rozpoczęliśmy dzień od połączenia się z klasą III E, uczestniczącą w zajęciach prowadzonych przez pana Adama Zakrzewskiego. Weronika, Kacper, Ernest, Fabian i Jakub z klasy IV E, odbywający praktyki w SAF-ie, rozmawiali ze swoimi koleżankami kolegami, również uczącymi się w zawodzie technik urządzeń i systemów energetyki odnawialnej. Opowiedzieli o warunkach pracy i życia codziennego podczas pobytu w Hiszpanii oraz o swoich najciekawszych doświadczeniach związanych z kontaktem z odmienną kultura i zwyczajami.

Dziś nasi uczniowie zdobywali medale na stadionie lekkoatletycznym przy ul. Litewskiej w Szczecinie. Gratulacje dla Stasia i Szymona za złote medale, natomiast dla Tomasza za brąz w pchnięciu kulą i dla brązowej sztafety 4x100m dla Tomasza, Adama, Szymona i Jakuba. Wraz z Hubertem i Erykiem zajęliśmy 2 miejsce w Szczecinie. Dziękujemy pozostałym reprezentatom szkoły za ich starty. 

W niedzielę odbyła się nasza ostatnia wycieczka poza Sewillę. Pojechaliśmy do Olhão da Restauração –miasteczka w południowej części Portugalii. Do początku XIX wieku była to niewielka wioska rybacka; prawa miejskie uzyskała w nagrodę za brawurową wyprawę tutejszych rybaków, którzy na niewielkiej łodzi wyruszyli w 1808 roku do Rio de Janeiro, aby poinformować przebywającego na wygnaniu króla Jana VI o wycofaniu się wojsk napoleońskich z kraju. Po krótkim spacerze po Olhão udaliśmy się na przystań i popłynęliśmy na malutką wysepkę Armona. Wysepka stanowi typowo plażową atrakcję turystyczną, z piękną linią brzegową i urokliwymi domkami.

Nasz pobyt nie trwał długo, ale na pierwszy rzut oka mogliśmy zauważyć podobieństwa kultur obu krajów, Portugalii i Hiszpanii: np. wszechobecne azulejos czy też wpływy mauretańskie w architekturze. Jakie są różnice – trudno stwierdzić po tak krótkim czasie. Podobno charaktery mieszkańców obu krajów dobrze wyraża porównanie sztuki flamenco i sztuki fado. Zrodzone w Andaluzji flamenco charakteryzuje się ogromną zmysłowością i ekspresyjnością, a podczas każdego występu, obejmującego muzykę, taniec i śpiew, artyści wyrażają najgłębsze emocje, od rozpaczy po miłosne uniesienie. Portugalskie fado z kolei, w porównaniu do flamenco, jest znacznie wolniejsze i poetyckie, a w dźwiękach i śpiewie fado da się wyczuć tak charakterystyczną dla Portugalczyków melancholię.