Na pierwszy ogień poszedł Kapitol z posągiem konnym Marka Aureliusza. Imponujące schody wiodące na szczyt ozdobione były pomnikami Dioskurów i Coli di Rienzo. Idąc dalej przeszliśmy po raz kolejny obok Ołtarza Ojczyzny i siedziby władz miasta, z której kiedyś przemawiał Benito Mussolini.

Przed padającym deszczem schroniliśmy się w murach kapiącego od złota i wszelkiego rodzaju zdobień kościoła jezuickiego Il Gesu. Jest to świątynia wzorcowa dla architektury kontrreformacyjnej.

Niezbyt wiele czasu, z racji na warunki atmosferyczne, poświęciliśmy fontannie czterech rzek Berniniego na Piazza Navona, ale już Panteon zbudowany przez Marka Agryppę przykuł naszą uwagę na znacznie dłużej. Jest to świątynia, którą stworzono jako miejsce oddawania czci wszystkim ważniejszym bogom rzymskim, zaś dziś pełni funkcję koscioła klatolickiego. W czasach średniowiecznych zdarzyło się jej również pełnić funkcję twierdzy jednego z rodów patrycjuszowskich. Sama kopuła świątyni mieży 42 metry średnicy i jest większa nawet od bazyliki św. Piotra. W kaplicach bocznych rozmieszczonych promieniście można zobaczyć bogato zdobione groby pierweszych krółów nowożytnego państwa włoskiego, czyli Wiktora Emmanuela II i Humberta I.

Później przyszedł już czas na szybki powrót do hotelu, w trakcie którego rzuciliśmy jeszcze okiem na Zamek Anioła, czyli dawną cytadelę papieską. Byćmoże dużo bardziej fascynującym widokiem były fruwające parasolki łamane i wyrywane z rąk przechodniów przez rozpętującą się wichurę. Na szczęście straty można było uzupełnić przy wejściu do metra dzięki symbolicznemu jednemu euro.

Wieczorem przyszedł czas na pakowanie i przygotowanie się do bardzo wczesnego wyjazdu.