1. Władysław Orkan (właściwie Franciszek Smreczyński, poprzednie nazwisko Smaciarz, zmienione w 1898 r.) urodził się w 1875 roku w Porębie Wielkiej pod Limanową. Do historii literatury przeszedł jako jeden z najwybitniejszych pisarzy Młodej Polski i piewca ziemi gorczańskiej. Wśród tej przyrody, w ciągłym kontakcie z halami, lasami i pastwiskami, formowała się góralska umysłowość Orkana, wzrastała miłość i przywiązanie do ziemi, nędznej, lecz przecież najpiękniejszej - bo własnej, o której w jednym z wierszy tak pisał:

Szara kraino jałowców i polan! Bardzo mi droga sercu od kołyski! Przed żadną siłą nie uginam kolan- Lecz Tobie jestem pokorny i niski. I tak się korzę przed Twoim ubóstwem, Jak dziady moje przed pogańskim bóstwem".

Orkan pochodził z biednej rodziny chłopskiej. Szczególną rolę w jego życiu odegrała matka - Katarzyna Smreczyńska. O niej to w notatce autobiograficznej Orkan napisał:

"...Wszystko, co mam, zawdzięczam w pierwszym rzędzie matce, która uważam za istotę genialną. Jestem ino dalszym ciągiem jej, ale "in minus"..." ".

Dzięki jej poświęceniu i mądrości życiowej Orkan mógł się uczyć w czteroklasowej szkole przyklasztornej, a potem w gimnazjum ów. Jacka w Krakowie. Nauka nie przyniosła mu znaczących sukcesów. Największe zainteresowanie wykazywał literaturą piękną, a szczególne miejsce wśród czytanych przez niego książek zajmowała proza społeczno- polityczna. Młody buntownik z Poręby Wielkiej, chodzący często w podartych spodniach i połatanych butach, by podkreślić swoje oburzenie dla możnych tego świata, wynalazł dla siebie oryginalny pseudonim - Orkan. Słowo to oznacza wiatr o wielkiej sile niszczycielskiej. Tym mianem podpisuje pierwsze drukowane teksty, gdyż ustawy austriackie zabraniały umieszczania utworów w czasopismach uczniom gimnazjalnym.

W szkole redagował Orkan gazetki zawierające między innymi jego wiersze utrzymane w buntowniczej tonacji. Większość czasu Orkan poświęcał na literaturę i teatr, zaniedbując naukę. Gimnazjum nie ukończył, postanawiając poświęcić się całkowicie swej wielkiej pasji- pisarstwu. Tak więc opuszczał Orkan gimnazjum krakowskie bez świadectwa dojrzałości, za to z pękatymi brulionami, a nawet drukowanymi utworami, które świadczyły o jego niewątpliwym talencie. Wraca do Poręby Wielkiej, rodzinnej wsi, gdzie gospodaruje i pisze.
[dom.jpg]

Od 1895 roku Orkan związał się ze środowiskiem krakowskich modernistów, do których wstęp ułatwiły mu oryginalne utwory debiutanckie oraz przyjaźń z Kazimierzem Przerwą-Tetmajerem i Ignacym Maciejowskim. Kolejny etap w jego życiu to podróże do Włoch i Szwajcarii. Ale nawet wtedy nie traci kontaktu z rodzinną wsią. W czasie I wojny światowej, jako oficer, brał udział w walkach Legionów Polskich. Przyjaźnie z towarzyszami broni utrzymywał do końca życia, mimo późniejszego rozczarowania systemem rządów, jaki nastąpił po 1926 roku. Ostatni okres życia Orkana wypełniła, oprócz pracy literackiej, działalność społeczna dla środowiska lokalnego i artystycznego Podhala. Ważnym dla niego przedsięwzięciem stało się szerzenie idei regionalizmu, które były rozwinięciem i modyfikacją koncepcji S. Witkiewicza.

W różnorodnym dorobku literackim Orkana szczególne miejsce zajmują powieści "W roztokach", "Komornicy", dramat "Franek Rakoczy", "Listy ze wsi" (teksty z pogranicza publicystyki, gawędy i zbeletryzowanego reportażu) oraz poezje, w których utrwalił on pejzaż skalistej "krainy kęp". Swe pracowite życie zakończył Orkan w 1930 roku w Krakowie. Na zdjęciu wykonanym po śmierci pisarza widać łagodnie uśmiechniętą twarz; wydaje się, że to tylko spokojny sen utrudzonego dniem codziennym człowieka...


Dla mieszkańców Podhala i Gorców Władysław Orkan jest postacią wciąż obecną w ich świadomości, czego dowodem są pomniki, szkoły, instytucje wychowawcze, ulice noszące jego imię, muzeum w Rabce przechowujące obrazy namalowane przez Orkana, a także rezerwat turystyczny w Gorcach na północnych odnogach Turbacza. W zachowanym tam domu rodzinnym Orkana, tzw. "Orkanówce" znajduje się muzeum pisarza.

Motto Szkoły:

Jeśli droga jest długa, idźmy razem. Jeśli droga jest trudna, pomagajmy sobie wzajemnie. Jeśli droga jest pełna radości, dzielmy się nią.

2. Historia szkoły

• 01 września 1956r. w drodze porozumienia Zarządu Szkół Rolniczych i Ministerstwa Rolnictwa powstaje Technikum Mechanizacji Rolnictwa i Technikum Rolniczo-Łąkarskie z siedzibą przy ul. Portowej 21 w Szczecinie Dąbiu.

• 1957r. w wyniku reorganizacji przeniesiono z Polic do Dąbia Technikum Rachunkowości Rolnej, a z Płot do Dąbia Wydział Zaocznego Kształcenia Rolniczego, natomiast Technikum Rolniczo Łąkarskie zostaje przeniesione do Przemyśla.

• 1959r. powstaje pięcioletnie Technikum Melioracji Wodnych, w tym samym czasie przeniesiono do Świdwina Technikum Mechanizacji Rolnictwa.

• 1963r. powstaje Zaoczne Technikum Rachunkowości Rolnej i Technikum Melioracji Wodnych.

• 1970r. powstaje na zlecenie Departamentu Oświaty Rolniczej Policealne Zawodowe Studium Weterynaryjne (studium rozwiązano w 1983r.).

• 14 października 1973r. pierwszy Zjazd Absolwentów z okazji nadania szkole imienia Władysława Orkana i wręczenia sztandaru Zespołu Szkół Rolniczych.

• 1974r. na Wydziale Kształcenia Zaocznego powstają nowe kierunki policealne: Studium Zawodowe WGD, Studium Ekonomiki i Zarządzania Przedsiębiorstwami Rolniczo - Usługowymi, Studium Rolnicze, Studium Rachunkowości Rolnej.

• 1984r. zaczyna funkcjonować Zasadnicza Szkoła Rolnicza.

• 14 października 1986 roku Drugi Zjazd Absolwentów ZSR z okazji trzydziestolecia Zespołu Szkół Rolniczych.

• 1989r. powołano Zasadniczą Szkołę Operatorów Maszyn i Urządzeń w Przemyśle Spożywczym.

• 1991r. w miejsce Technikum Rachunkowości Rolnej powołano Liceum Ekonomiczne o specjalności rachunkowość i rynek rolny.

• 1992r. powstaje Studium Ekonomiczne, które funkcjonowało do 2005 roku.

• 1993r. uruchomiono Technikum Inżynierii Środowiska i Melioracji.

• 1996r. powstaje Technikum Żywienia i Gospodarstwa Domowego.

• 28 września 1996 roku Trzeci Zjazd Absolwentów - czterdziestolecie Zespołu Szkół Rolniczych.

• 1999r. Zespół Szkół Rolniczych zmienia nazwę na Zespół Szkół Nr 2, powstaje trzyletnie Gimnazjum Nr 24

• 2002r. utworzono trzyletnie XII Liceum Profilowane o profilach: ekonomiczno-administracyjne, zarządzanie informacją, socjalny, natomiast Technika zmieniły cykl nauczania z pięcioletniego na czteroletni.

• 2003r. powstało Studium Policealne kształcące w kierunku technika informatyki, technika rachunkowości i technika organizacji usług gastronomicznych.

• 2005r. zmiana nazwy Studium Policealnego na Szkoła Policealna Nr 4.

   

• 22 września 2006 roku obchody pięćdziesięciolecia szkoły i nadanie szkole sztandaru Zespołu Szkół Nr 2.

   

• 1 września 2012 roku uruchomiono kierunek technik urządzeń i systemów energetyki odnawialnej.

   

• 1 września 2016 roku uruchomiono kierunek technik chłodnictwa i klimatyzacji.

   

• 6 października 2016 roku odbyły się uroczyste obchody 60-lecia szkoły.

• 1 września 2018 roku wystartował kierunek technik technologii chemicznej pod patronatem Grupy Azoty Zakłady Chemiczne Police.